O książce: 2022 / DO 300. ROCZNICY ZAKOŃCZENIA WIELKIEJ WOJNY PÓŁNOCNEJ! „Poprzez zdobycie tego miasta , Petersburg otrzymał ostateczne zabezpieczenie” – tak Piotr Wielki komentował zdobycie Wyborga przez wojska rosyjskie w 1710 roku. Ogółem podczas 21-letniej wojny między Rosją a Szwecją odbyło się około siedemdziesięciu operacji oblężniczych, gdyż zdobywanie i obrona twierdz stanowiło znaczną część spraw wojskowych początku XVIII wieku. Książka Borysa Megorskiego poświęcona jest tej stronie działań wojennych epoki Piotra I, typowej dla tamtych czasów, ale dziś mało znanej. Opisując działania oblężnicze, autor zwraca uwagę na sprawy codzienne, rutynowe zadania, tradycje wojskowe i zwyczaje i zachowanie w sytuacji bojowej. Ważne miejsce w książce, opartej na szerokim wachlarzu źródeł publikowanych i archiwalnych, zarówno krajowych, jak i zagranicznych, zajmuje ludność cywilna zaangażowana w wojnę i mówi o taktyce spalonej ziemi, ewakuacji i paleniu miast. Wyraźną charakterystykę epoki stanowią niepisane prawa i zwyczaje wojenne dotyczące kapitulacji miast, rokowań, przestrzegania porozumień, prawa ekstrakcji czy praktyki niewoli osobistej. Wykraczając poza ramy wojny pańszczyźnianej, książka opowiada także o szturmach lub obronie małych i polowych fortyfikacji. Wraz z większymi oblężeniami i bitwami polowymi stanowiły one znaczący udział w doświadczeniu armii biorących udział w wojnie północnej lat 1700-1721.